|
Przemyśl to dokładnie, zanim zdecydujesz się dzielić swój dom z wilczarzem irlandzkim. On nie jest podobny do innych psów. To Król pośród psów, który bez reszty zawładnie Twoim życiem.
Wszystko się zmieni; Twoje życie, Twój dom, Twój samochód zostaną całkowicie przeorganizowane pod kątem jego potrzeb. Wilczarze są psami miłymi, tolerancyjnymi, delikatnymi z natury ale niech cię nie zwiedzie obraz "łagodnego olbrzyma". Młody pies może mieć bardzo żywiołową osobowość. Trzeba zachować szczególną ostrożność zwłaszcza w obecności małych dzieci, które mogą łatwo zostać znokautowane i poważnie zranione bez żadnych złych intencji ze strony psa. Wilczarze nie zdają sobie sprawy z tego jak są wielkie, a ich szczerze machający ogon może sprawić niezłe cięgi zarówno dzieciom jak i dorosłym. Może wyrządzić spore spustoszenie wśród cennych bibelotów i drezdeńskiej porcelany. Miski z owocami i innymi delikatesami nie będą już dłużej mogły stać na ławach i stołach. Rzeczy tego typu trzeba będzie umieszczać na poziomie obrazków na ścianie a nawet wtedy nic nie będzie bezpieczne z powodu piekielnej skłonności wilczarzy do samoobsługi!
Wilczarze są najwyższymi i najcięższymi psami w grupie chartów, są to psy "ludzie"! Potrzebują być z Tobą przez cały czas, a nie pozostawać zamknięte od 9.00 do 17.00, gdy właściciele wychodzą do pracy na cały dzień. Żałosne wycie osamotnionego psa zaburzy spokój całej okolicy a nie tylko najbliższych sąsiadów i nie przysporzy ci sławy. Wilczarze tak samo jak ludzie są istotami towarzyskimi, potrzebują cieszyć się towarzystwem innych psów. Wilczarz nie jest strażnikiem, urodził się i został wyhodowany aby być łowcą! Dorosły wilczarz może osiągnąć wzrost 90 cm w kłębie i wagę do 70 kg. Olbrzymie rozmiary mogą być odstraszające dla niewtajemniczonych, ale trzymanie wilczarza irlandzkiego przez całą noc na podwórku by pilnował obejścia jest śmieszne. Osamotniony i znudzony pies prawdopodobnie potraktowałby intruza jako dobrą okazję by ożywić ten nudny wieczór !
Z wielkością wilczarzy i szybkością ich wzrostu wiąże się wiele problemów zdrowotnych, którym można zapobiec postępując troskliwie i z wyczuciem. Trzeba unikać dzikich biegów, pogoni ze starszymi psami, skoków przez płotki, pędzenia w górę i w dół po schodach, szalonych swawoli z dziećmi albo z innymi szczeniętami. Faktycznie nie możesz pozwalać swojemu szczeniakowi robić czegokolwiek co mogłoby spowodować potłuczenie, nabicie guza, podrażnienie albo uszkodzenie szybko rosnących kości długich i delikatnych chrząstek wewnątrz stawów.
Zanim przywieziesz psa do domu, przygotuj dla niego posłanie, które byłoby w stanie go utrzymać (tj. nie zapadać się pod jego ciężarem). Idealny będzie miękki pojedyńczy materac do łóżka, w spokojnym kącie kuchni, nie za blisko bezpośredniego źródła ciepła i z dala od przeciągów. Okryj materac narzutą lub kocem, które mogą być często prane. Pies zawsze powinien mieć swoje własne bezpieczne miejsce, gdzie mógłby spokojnie spać, nie potrącany przez nikogo. Miękkie legowisko jest niezbędnym wymogiem. Jego stawy muszą być chronione podczas wzrostu i rozwoju, gdyż w przeciwnym razie może rozwinąć się zapalenie kaletek. Te okropne i często bolesne obrzęki powstają najczęściej na łokciach ale mogą również zaatakować stawy skokowe i "pośladki" (tj. wystające kości kulszowe, stawy biodrowe). Zanim znikną może upłynąć więcej niż 6 miesięcy.
Dorosłe psy muszą być karmione 2 razy dziennie. W żadnym wypadku nie wolno podawać jednego dużego posiłku raz dziennie. Na godzinę przed posiłkiem i dwie godziny po posiłku pies musi mieć zapewniony całkowity spokój. Zabroniona jest jakakolwiek gwałtowniejsza aktywność. Takie postępowanie ma na celu zminimalizowanie ryzyka wymiotów oraz skrętu żołądka, który powstaje gdy ciężki i przepełniony żołądek obracając się wokół własnej osi blokuje oba końce i nadyma się jak wielki balon. Taka sytuacja wymaga natychmiastowej interwencji weterynarza gdyż grozi ostatecznie śmiercią z powodu szoku i zaburzeń pracy serca.
Wilczarze łatwo tyją, zatem należy zawsze kontrolować ich wagę, a wiekowe psy lepiej karmić mniejszymi porcjami ale częściej. Potrafią wypić zdumiewająco dużą ilość wody - zatem powinny mieć przez cały czas zapewniony dostęp do wiadra ze świeżą wodą. Przed ponownym napełnieniem wodą naczynie musi być dokładnie wyczyszczone. Zanieczyszczona woda może prowadzić do niespodziewanych infekcji.
Zarówno woda jak i pożywienie powinny być podawane na wysokości głowy/klatki piersiowej, co najmniej 18 cali (45 cm) powyżej poziomu podłogi tak, żeby pokarm mógł przemieszczać się do dołu zgodnie z siłami grawitacji, a nie wbrew tym siłom. To również zapobiega glifowaniu (ukośnemu ścięciu krawędzi) łokci i stóp podczas ich zginania przy schylaniu się psa do miski.
(Uwaga od tłumacza: obecnie nie zaleca się podawania pokarmu z podwyższenia, gdyż zwiększa to prawdopodobieństwo wystąpienia skrętu żołądka. Poza tym mechanizm połykania jest niezależny od sił grawitacji, gdyż przełyk ma swoją własną perystaltykę umożliwiającą dotarcie pokarmu do żołądka nawet w pozycji "do góry nogami")
Ideałem byłaby codzienna pielęgnacja sierści, dążąc do tego, równie dobrze będzie jeżeli pies zostanie poddany szczotkowaniu (grooming) trzy albo cztery razy w tygodniu. Regularna pielęgnacja sierści da ci szansę wykrycia małych otarć, ran albo guzków, które byłyby trudne do zauważenia u psa nie szczotkowanego. Zęby, uszy, pazury i gruczoły przyodbytnicze również wymagają starannej i regularnej uwagi.
Nawet przy zachowaniu przesadnej czystości mogą pojawić się pchły, roztocza, kleszcze. Twój wet najlepiej doradzi jak uwolnić psa i dom od tych niepożądanych gości. Psy wystawowe są poddawane trymowaniu. To nadaje im szyku i elegancji oraz uwidacznia ich pełne gracji kształty. Twój towarzysz będzie się czuł i wyglądał lepiej jeżeli poddany zostanie podobnym zabiegom. Regularne wycieranie psa szorstkim ręcznikiem moczonym w wiadrze z ciepłą wodą i środkiem myjącym (Savlon) pozwoli utrzymać go w czystości, ładnie pachnącego oraz usunąć brudny i tłusty nalot z jego sierści.
Długi ogon wilczarza jest stałym źródłem zmartwień, gdyż wewnątrz domu łatwo ulega uszkodzeniu na ostrych kantach kuchenki itp. Ślady po pędzlu z zakrwawionego ogona mogą ozdobić całe twoje ściany! Takich zranień nie wolno nigdy pozostawiać bez opatrzenia, gdyż wolno się goją i łatwo ulegają zakażeniu co może skutkować amputacją kawałka lub nawet całego ogona.
By właściwie wyszkolić dorosłego psa i utrzymać go w należytej kondycji, będziesz musiał każdego poszczególnego dnia przeznaczyć na to znaczącą ilość czasu. Jako szczeniak pies musi być chroniony przed natarczywością dzieci, które nigdy nie ustają w chęci zabaw z psem. Będzie potrzebował dużo odpoczynku i snu podczas okresu dorastania. Ćwiczenia muszą być zwiększane stopniowo i konsekwentnie. "Jedna runda dziennie wokół bloku" i 15 kilometrowa wędrówka w niedzielny poranek nie są dobrym rozwiązaniem.
Trening twojego wilczarza jest niezwykle ważny i powinien się rozpocząć bezzwłocznie po przybyciu psa do twojego domu. On musi się utwierdzić w przekonaniu, że ty jesteś zawsze większy i silniejszy od niego. Obskakiwanie przez rozbawionego szczeniaka może być miłe, ale 60 kilogramowy dorosły pies rzucający się niespodziewanie może powalić największego człowieka! Do nauki chodzenia na smyczy będzie potrzebna obroża samozaciskowa ("half - check collar") albo zwykła obroża ("head collar"). Użycie "Halti" tzw. kantarek lub "Gentle Leader" może przynieść duży sukces. Widok smyczy zawsze powinien napawać psa radością, ale nie wolno mu pozwalać, aby szarpał za smycz.
Nie spodziewaj się zbyt wiele po swoim wilczarzu, bo on jest łowcą a nie psem pracującym. Przyjdzie do ciebie na zawołanie, zatrzyma się, gdy mu powiesz, będzie siedział lub leżał na komendę i chodził dobrze na smyczy. Nigdy nie ufaj mu co do żywego inwentarza bo instynkt łowiecki jest bardzo silny. Mottem charta jest "jeżeli coś ucieka - złap to!" Swojemu wilczarzowi nigdy nie powinieneś stwarzać możliwości ścigania i zabijania żywego inwentarza. Jeżeli tak się stanie - będzie to wyłącznie twoja wina.
Nigdy fizycznie nie karć swojego wilczarza, straci do ciebie zaufanie i nigdy ci tego nie zapomni. Zazwyczaj wystarczający jest dezaprobujący ton głosu, ale jeżeli to nie skutkuje - uchwyć luźny fałd skóry na karku, potrząśnij stanowczo i wykrzycz swoją dezaprobatę dla takiego zachowania.
Co pewien czas pies będzie potrzebował uwagi weterynarza, co może być kosztowne. Zalecane są coroczne szczepienia i warto rozważyć ubezpieczenie (oraz opodatkowanie się dla ratowania wilczarzy).
Uważaj, wilczarze mogą uzależniać! Kiedy już raz zaczniesz dzielić z nimi życie, nie będziesz mógł bez nich żyć.
Tłumaczenie Ewa Gmiter
|
